Trening samoświadomości / medytacyjne samobadanie
Ćwiczenie postawy uważności prowadzi do odkrycia, podobnie jak w doświadczeniu bezpiecznej relacji, kojącej obecności, ponieważ umożliwia nam (chwilowe lub trwałe) doświadczenie bezosobowego, bezinteresownego – uniwersalnego – self, które jest czystą świadomością. Takim doznaniom często towarzyszy głębokie poczucie bezpieczeństwa, akceptacji i jedności z innymi, jak i samym sobą.
Praktyka samobadania to uważny proces dociekania – KIM JESTEM?
Nie musi się odbywać jako formalna praktyka siedzenia. Jednak siedzenie, w naturalnym doświadczaniu siebie, sprzyja uważnemu BYCIU i zagłębieniu się w refleksję nad doświadczeniem.
W duchowej integracji skupiamy się na Jaźni, nie na ja.
Czy jesteś gotowy, aby odkryć kim naprawdę jesteś?
„…Poczucie „ja”, poczucie bycia konkretną osobą, która zamieszkuje określone ciało, utrzymuje się tylko dlatego, że nieustannie identyfikujemy się z myślami, przekonaniami, emocjami, przedmiotami i tak dalej. „Ja” nigdy nie jest samotne, zawsze istnieje w powiązaniu: „jestem Kasia”, „jestem wściekła”, „jestem prawnikiem”, „jestem kobietą”. Te identyfikacje są automatyczne i nieświadome. Nie tworzymy ich dobrowolnie z chwili na chwilę. To tylko niekwestionowane założenia, które leżą u podstaw wszystkich naszych doświadczeń i nawyków.
Klasycznym sposobem na to jest rozpoczęcie od jakiegoś doświadczanego uczucia lub myśli. Na przykład myślę o tym, co zjem na kolację. Więc zadaję sobie pytanie: „Kto spodziewa się kolacji?” a odpowiedź, czy to wyrażasz lub nie, brzmi: „ja”. Wtedy zadajesz sobie pytanie: „Kim jestem? Kim lub czym jest to „ja”, które czeka na kolejny posiłek?” Nie jest to zaproszenie do podjęcia intelektualnej analizy tego, co dzieje się w umyśle, jest to raczej narzędzie do przenoszenia uwagi z obiektu myśli – zbliżającej się kolacji – na podmiot, osobę, która ma tę konkretną myśl. W tym momencie, po prostu trwaj jako samo „ja” i spróbuj subiektywnie doświadczyć, czym jest, gdy jest pozbawione wszelkiej identyfikacji i skojarzeń z rzeczami i myślami. Dla większości ludzi będzie to ulotna chwila, ponieważ naturą umysłu jest bycie czymś zajętym. Wkrótce znajdziesz się w nowym toku myślenia, nowej serii skojarzeń. Za każdym razem, gdy tak się stanie, zadaj sobie pytanie: „kto śni na jawie?”, „kto martwi się o rachunek za swojego lekarza?”, „kto myśli o pogodzie?” i tak dalej. W każdym przypadku odpowiedzią będzie „ja”. Trzymaj się tego doświadczenia niezwiązanego „ja” tak długo, jak możesz. Obserwuj, jak się pojawia, a co ważniejsze, obserwuj, dokąd opada, gdy nie ma myśli, którymi można by się zająć.
To kolejny etap dociekania. Jeśli potrafisz oddzielić poczucie „ja” od wszystkich rzeczy, do których się zwykle ono przywiązuje, odkryjesz, że zaczyna ono znikać. Gdy ustępuje i staje się coraz bardziej osłabione, zaczynasz doświadczać emanacji pokoju i radości, które w rzeczywistości są naszym naturalnym stanem. Zwykle ich nie doświadczasz, ponieważ twój zajęty umysł ukrywa je, ale są tam przez cały czas, a kiedy zaczynasz wyłączać umysł właśnie tego doświadczasz.
To rodzaj mentalnej archeologii. Złoto, skarb, nieodłączne szczęście twojego własnego prawdziwego stanu, jest tam i czeka na ciebie, ale ty go nie szukasz. Nawet nie jesteście tego świadomi, ponieważ wszystko co widzicie, wszystko co wiecie, to warstwy, które się na nim nagromadziły. Twoim narzędziem do kopania jest ciągła świadomość „ja”. Zabiera cię z dala od myśli, z powrotem do twojej prawdziwej Jaźni, która jest pokojem i szczęściem…
…Wysiłek włożony w samopoznanie nigdy nie idzie na marne. W rzeczywistości jest to sytuacja korzystna dla większości ludzi, albo zostaniesz oświecony, albo po prostu staniesz się spokojny i szczęśliwy…”
Cytat pochodzi z wywiadu z Davidem Godmanem, Living the Inspiration of Sri Ramana Maharishi
Podczas spotkania zapraszam Cię do odnowienia tego kontaktu ze SOBĄ w TERAZ.
„Bycie obecnym jest zawsze nieskończenie potężniejsze niż wszystko, co możesz powiedzieć lub zrobić. Chociaż bycie obecnym czasami wyzwala słowa lub działania.”
Eckhart Tolle